Gospel of Mark

نص:

تو آیه‌های اول خوندیم، عیسی برای بار چندم از مرگش تو اورشلیم صحبت میکنه که در موردش چند بار صحبت کردیم ولی اینبار یه تفاوت کوچیک هست. جدا از اینکه شاگردا باز هم درک نمیکنن که چرا عیسی باید کشته شه، اینبار حتی میترسن که از عیسی سوال کنن. احتمالا با توبیخ شدن پطرس، شاگردا هم ترسیده بودن که از عیسی توضیح بیشتری بخوان. اینقدر تو فهمیدن این موضوع ناتوان بودن که حتی وقتی عیسی که از مردگان بلند میشه، باز هم شک داشتن که این اتفاق افتاده باشه.

بیاین به قسمت دوم نگاه کنیم چیزی که گاهی تو زندگی مسیحی، سخته پذیرفتن و زندگی کردنش. فروتنی و پذیرفتن دیگران.

این موضوع از جایی شروع میشه که شاگردا شروع به فکر کردن که بینشون، کی از بقیه شایسته‌تر و لایق‌تره برای پیروی یا جانشینی عیسی؟

بدون شک کسی مثل متی که مالیات گیر بوده، کمترین شانس رو داشت و کسایی مثل یوحنا و یعقوب یا پطرس شانس بالاتری داشتن بخاطر موقعیت یا نزدیکی به عیسی.

بعضی از مفسرا فکر میکنن بعد از اینکه عیسی چند بار در مورد مرگش صحبت میکنه، شاگردا به فکر یه جانشین بعد از عیسی افتاده بود چون نباید این جنبش از بین بره. حدوداً ۴۰۰ ساله که همچین اتفاقاتی توی اسرائیل نیفتاده و باید ادامه پیدا کنه.

این چیزیه که همیشه تو جامعه و یا مذهب شاهدش بودن. افرادی تو راس و مرکزن و بقیه پشتشون راه میفتن.

اشتباه نباشه بگم بعضی از استانداردهای کتاب مقدس، خلاف چیزی بود که تو جامعه جریان داشت و داره. نگاه کتاب مقدس به چیزهایی مثل پول، محبت به دشمن، ازدواج و طلاق برعکس چیزیه که جهان داره بهمون نشان میده. چیزی که اینجا عیسی میگه، فروتنی و پذیرش دیگرانه چیزی که جهان بهش میگه ضعف. حتی تو کلیساها یا بین مسیحیا گاهی سخت میشه این فروتنی و پذیرش رو دید.

بزارید یه خاطره از کنفرانسی که مدتی قبل داشتیم و اتفاقاً گروه‌های مختلفی از فارسی زبانان مسیحی توش شرکت کرده بودن، بگم.

یکی از موضوعات، در مورد اتحاد و یک‌دلی بود و تقریباً تمام فارس زبون‌ها، تو این سالن بودن. بعد از کار گروهی، رهبر جلسه خواست که افراد تو سالن، سراغ همدیگه برن و همدیگه رو بغل کنن و بگن که تو از من بهتری.

تو طول جلسه معلم فهمیده بود که چه شکاف بزرگی بین افراد بود. گفتن این جمله واسه خیلی‌ها حتی خودم سخت بود، چون وقتش بود همدیگر را ببخشیم، اختلافات کوچیک الهیاتی همدیگه را تحمل کنیم یا اشتباهات همدیگه رو نادیده بگیریم و به خوبی جلسه رو ترک کنیم.

میشد فهمید افرادی بخاطر رودربایستی یا موقعیتی که توش بودن، تن به این کار دادن، ولی در نهایت، نتیجه‌اش مدتی بعد دیده شد. بعضی از گروه‌ها یا خادمینی که با هم مشکل داشتن، همدیگر را برای جلسات کلیساشون دعوت کردن و تو کمتر از چند ماه، اون مشکلات قبل بین بعضی از گروه‌ها نبود.

همیشه میشه بهانه‌هایی پیدا کرد که خودمون رو بهتر از بقیه ببینیم یا بیشتر از بقیه لایق احترام و تعریف، ولی استاندارد آسمان اینه که اگر میخوایم رشد کنیم، باید همدیگه رو خدمت کنیم. حتی عیسی، شب فصح حوله‌ به کمر میبنده و پاهای شاگردا رو میشوره یا متی۲۰: ۲۸ میگه که نیامده تا خدمت بهش بشه بلکه تا خدمت کنه تا حدی که جانش رو برای ما بده.

خدمت کردن، زحمت کشیدن بدون دیده شدن، قلب بزرگ و فروتنی میخواد. کلیسا، بیشتر از رهبر، نیاز به خادم داره که بتونه همه رو دوست داشته باشه، در دعا باشه و همیشه آماده باشه که بدون چشم داشت، خدمت کنه.

عیسی میخواد که همدیگر را خدمت کنیم حالا هر کاری که از دستمون برمیاد، حتی دیدن یا سر زدن به یه نفر، تو چشم خداوند، خدمت بزرگیه. چه جلو چشم باشیم چه نه، چه تشویق بشیم چه نه، چه قدر زحمت‌مون رو بدونن چه نه، حتی اگه دلمون رو شکسته باشن. درسته گاهی دردناکه، ولی میتونیم خوشحال باشیم چون پاداشمون پیش خدا محفوظه.

تمام عرق‌هایی که ریختید، تمام لحظاتی که در خدمت بودید، فراموش نمیشه و در وقتش، خداونده که شما را برکت میده.

بیاید خسته نشیم، به خداوند و خواندگی‌تون نگاه کنیم و خدمت‌مون رو ادامه بدیم، چون می‌دانیم که زحمت ما در خداوند باطل نیست.

خداوند برکتتون بده دوستان و عزیران

تا هفته آینده