Listen now for free

Philippians

گاهی در زندگی به موقعیت‌هایی می‌رسیم که هیچ چیز مشخص نیست؛ مثل این است که در میان طوفان گیر افتاده باشیم. این فکر همیشه برای من جذاب بوده: چطور می‌شود در چنین شرایطی آرامش را حفظ کرد، اعتماد داشت و با قدرت ایستاد؟ همین دغدغه باعث شد به یکی از خاص‌ترین نامه‌های عهد جدید برسم: نامه پولس به کلیسای فیلیپیان.

این نامه را پولس زمانی نوشت که در زندان روم بود؛ اما نکته عجیب و الهام‌بخش این است که با وجود سختی‌های زندان، این نامه پر از شادی، قدردانی و امید است. چطور ممکن است کسی که به ناحق زندانی شده و در آستانه اعدام است، از شادی سخن بگوید؟ این چیزی است که در طول بررسی این نامه با هم کشف خواهیم کرد.

برای درک بهتر، به ماجرای آغاز کلیسای فیلیپی نگاهی می‌اندازیم. پولس در سفر بشارتی دوم خود، با هدایت رؤیایی به مقدونیه رفت. در فیلیپی، او زنی به نام لیدیه را ملاقات کرد که به ایمان آورد و همراه خانواده‌اش پایه‌گذار کلیسا شد. اتفاقات در فیلیپی به‌سادگی پیش نرفت؛ پولس به دلیل آزادی یک دختر فالگیر از روح شریر، به زندان افتاد. اما حتی در زندان، او و سیلاس با پرستش خدا، شاهد معجزه‌ای شدند که درهای زندان را گشود و باعث ایمان آوردن زندان‌بان شد.

کلیسای فیلیپی با پولس ارتباطی خاص داشت؛ نه تنها از نظر روحانی بلکه از نظر مالی و روحانی نیز حمایتش می‌کردند. این نامه مثل نامه‌ای صمیمانه از یک میسیونر به کلیسای حامی‌اش است. پولس در این نامه درباره شادی در جفا، اهمیت اعتماد به خدا و اولویت دادن به مسیح صحبت می‌کند.

با وجود کوتاهی این نامه (فقط ۱۰۴ آیه)، بارها و بارها نام مسیح ذکر می‌شود. این نشان می‌دهد که پولس در هر شرایطی، مسیح را در مرکز زندگی‌اش قرار داده بود. این نامه دعوتی است به ما که در هر موقعیتی، شادی را در ایمان خود پیدا کنیم و به اولویت‌های زندگی‌مان نگاه تازه‌ای بیندازیم.

امیدوارم در این سفر معنوی با هم همراه باشیم.

  • Episode: فیلیپیان ۳: ۴ ـ ۶
  • View all episodes: Philippians
      • 01
      • فیلیپیان ۳: ۴ ـ ۶  |  Philippians 3 : 4-6

      نص:

      واقعاً فرق داریم؟

      تا حس کردی چون از یه خانواده خاص نیستی، یا چون سابقه خاصی نداری، یا به‌ خاطر زبان، فرهنگ، یا گذشته‌ات طور دیگه‌ای بهت نگاه شده؟ یا برعکس، شاید خودمون هم دانسته یا ندانسته، دیگران رو با همین عینک‌ها قضاوت کرده باشیم؟

      میخوام نگاهی بندازیم به جایی که این تقسیم‌بندی‌ها خیلی شدید و رسمی بودن و هنوز هم تا حد زیادی وجود دارن، هند. شاید شما هم از فیلم‌های بالیوود خوشتان بیاد، پر از رنگ، موسیقی، رقص، اما پشت این فرهنگ، قرن‌هاست که مردم به ۴ طبقه‌ی مختلف اجتماعی تقسیم شدن. روحانیون که بالای بالای هرم قرار دارن، تا کارگرانی که در طبقه آخر، پایین‌ترین بخش این هرم هستن. اما یه گروه هم هست که حتی در این تقسیم‌بندی هم جایی ندارن، دالیت‌ها که به نجس‌ها هم معروف هستن که تا نیم قرن پیش، اجازه تحصیل داشتن نداشتن و شغلی جز تمیز کردن فاضلاب یا جابجایی مردار حیوانات و اینجور کارهای پست بیشتر بهشون داده نمیشد. حتی لمس کردنشان گناه محسوب می‌شد و متاسفانه امروز هم این جایگاه‌ها، با وجود غیرقانونی بودن، اما وجود دارن.

      این ساختار طبقاتی، یک نمونه‌ است از اینکه چطور جوامع، انسان‌ها رو به دسته‌های برتر و بائین‌تر تقسیم می‌کنن همون چیزی که تو خیلی از فرهنگ‌ها و حتی تو تاریخ کتاب مقدس و کلیساهای اولیه هم دیده میشه مثل: برخورد مصریان با عبرانی‌ها در زمان اسارت، رفتار یهودیان با غیر یهودیان در عهد عتیق، یا اختلاف یهودیان با سامری‌ها و حتی کلیسای اولیه هم از این اختلافات بی نصیب نبود. پطرس با غیر یهودیان، مسیحیان یهودی نژاد با هلنیستی‌ها و …. همیشه تبعیض‌ها وجود داشتن.

      اما چیزی که امروز می‌خوایم بهش نگاه کنیم در مورد کسیه که خودش روزی بالاترین جایگاه اجتماعی را داشت و به نژاد و گذشته‌اش، مذهب و خداترسی‌اش افتخار میکرد تا روزی که با مسیح ملاقات میکنه. پولس.

      بیاید به نامه‌ فیلیپیان ۳ آیات ۴ الی ۶ نگاه کنیم.

      اگرچه من حقّ دارم كه به این مزایا متّكی باشم. اگر دیگران تصوّر می‌کنند كه حقّ دارند به امتیازات ظاهری متّكی باشند، من حقّ بیشتری دارم. من در هشتمین روز تولّد خود ختنه شدم و به طور مادرزاد، اسرائیلی از طایفهٔ بنیامین و یک عبرانی اصیل هستم. از لحاظ رعایت شریعت، فریسی بودم، و از لحاظ تعصّب، به کلیسا آزار می‌رسانیدم و مطابق معیارهای شریعت، من یک مرد بی‌عیب محسوب می‌شدم.

       

      همیشه تو دوران مختلف، افراد به اصل و نسب‌شون افتخار میکردن و یهودیان هم دلائل زیادی براش داشتن. خدا هیچ‌ قومی را جز یهودیان به عنوان قوم خاصش انتخاب نکرده بود یا به اقوام دیگه مکاشفه خاص یا کلامش را نداده بود. فرشته‌ها به اقوام دیگه ظاهر نشده بودند و این قدر معجزات در هیچ قومی دیده نشده بود، اما این چیزی نیست که بخاطر خوب بودن و خاص بودن قوم اسرائيل بهشون داده شده باشه بلکه خدا بود که به پدران قوم اسرائيل وعده داده بود و بخاطر وعده‌اش، آنها را انتخاب کرده بود همانطوری که بارها تو عهد عتیق میخوانیم.

      اما کسائی پیدا شده بودن که طور دیگه‌ای به پولس، کلیساهای غیریهودی و فیلیپیان نگاه میکردند.

      هنوز براشون یهودی و غیریهودی مهم بوده و هنوز دنبال شریعت و حفظ ظاهر اون بودن و شاید حتی شاید فکر میکردن که پولس خودش یهودی نیست! اون یکی از ما که الگو بقیه هستیم، نیست! واسه همین پولس میگه: هستم و خیلی بیشتر از اون چیزی که شما فکر می‌کنید، هستم.

      اگه قراره کسی به گذشته‌اش، به قوم و ریشه‌اش، به تلاش‌‌های مذهبی‌اش افتخار کنه، اون منم. از بچگی، تو سنت یهودی بزرگ شدم، از نسلی که چه از پدر و چه از مادر، تماماً یهودی بودن و از قبیله بنیامین، فریسی، غیور برای خدا و از نظر نگه داشتن شریعت، بی‌عیب محسوب بودم.

      پولس نه ‌تنها عضوی از همان قوم خاص بود، بلکه تو همان قوم، الگویی برای بقیه بود و هر چیزی که برای یک یهودی باعث افتخار بود، تو زندگی پولس پیدا می‌شد. اما حالا چی؟

      اما دیگه به اون چیزی که بودم، افتخار نمیکنم چون چیزی خیلی بهتری پیدا کردم یعنی مسیح.

      و این چیزی بود که بعضی‌ها نمی‌خواستن بشنون.

      و چقدر لازمه این حرف امروز هم شنیده بشه و تو رفتارها دیده بشه، چون ما هم گاهی ممکنه باز هم همدیگه رو به چشم نژاد، فرهنگ، گذشته یا حتی ظواهر مذهبی بسنجیم چون این طبیعت و گذشته ما هنوز هم میخواد تو ما خودی نشان بده. گاهی یادمون می‌ره که معیار خدا نه اصل و نسبه، نه کارهای مذهبی ما، بلکه رابطه‌مونه با مسیحه که اصله.

      افرادی که هنوز فکر میکنن میتونن با کارهاشون نجات پیدا کنن یا بهش امید دارن، باید از خودشان بپرسن که آیا من هم مثل پولس در گذشته، در اشتباه نیستم؟ آیا اعتمادم به پارسایی و عدالت خودم، من را تو همین خطر جدی قرار نمیده؟

      اگه واسه ما تو روابطمون امروز، تحصیلات یا یک اصل و نسب مهمه یا بودن تو یک خانواده خاص یا حتی مسیحی، اگه همیشه سعی کردیم بی عیب رفتار کنیم، یا حتی خیلی تو خدمت و فعالیت تو کلیسا بوده باشیم، پولس داره بهمون نشون میده که هیچ‌کدام اینها نباید برامون افتخار باشن یا تفاوت و تبعیضی برای ما ایجاد کنن.

      اگه حس میکنی به خاطر گذشته‌ات یا شرایطت، مثل بقیه نیستی، یا ازشون پائين‌تری یا حتی برعکس فکر میکنی که چیزایی داری که بقیه توشون دیده نمیشه پس یه قدم جلوتری، موضوع اینه که همه ما فقط در حضور خدا می‌تونیم با یک چیز بایستیم و اون هم فیض مسیح هست.

      پولس بهمون نشان میده که حتی بهترین‌ها هم بدون مسیح، هیچ‌ان.

      شاید خوبه امروز چند دقیقه وقت بذاریم و از خودمون بپرسیم:

      آیا جایی توی دلم هست که هنوز فکر می‌کنم از بقیه بهترم؟ یا برعکس: آیا هنوز بخاطر گذشته یا شرایطم، خودمو پایین‌تر از بقیه می‌دونم؟

      پس اگه تو کلیسا کسی که لباس‌های ساده‌تری پوشیده، یا لهجه عجیبی داره، یا نو ایمانه و ممکنه افرادی اونو ندیده بگیرن، شاید وقتشه یه نگاه تازه بندازیم به این رفتار.

      بیایم اینارو پیش مسیح بیاریم و این هفته، یه نفر رو که شاید باهات خیلی فرق داره، چه از نظر فرهنگ، چه لهجه، ظاهر یا گذشته و به طور خاص دعا کنیم براش، یا اگه میشه، یه صحبت کوتاه باهاش داشته باشیم و محبتومون را بهش نشان بدیم، چون توی پادشاهی خدا، هیچ‌کس پایین‌تر یا بالاتر نیست. ما همه به یک اندازه نیازمند فیضیم.

      برکت خدا با شما باشه.

      Social Media:

      Website: https://kalameye-hayat.com

      Telegram: https://t.me/KalameyeHayatofficial

      Instagram: https://www.instagram.com/kalameyehayat

      Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCyhbpNCwyvva-yH1gwFNw1w/videos

      #کلمه_حیات #پادکست_مسیحی #پادکست #مسیح #مسیحی #مسیح_موعود #عیسی_مسیح #فیلیپیان #فیلیپی #پولس #تعمید #تغییر_درونی #ختنه #یهود #یهودیان #یهودیان_مسیحی_نژاد #شریعت_گرا #شریعت_گرائی #خطر #فخر #افتخار_مسیحی #هند #هندوستان #دالیت #نجس #ساختار_طبقاتی #شکاف_طبقاتی #اختلاف_طبقاتی #قوم_خاص #تبعیض #فیض_مسیح

Published: 28/03/2025