Listen now for free

Philippians

گاهی در زندگی به موقعیت‌هایی می‌رسیم که هیچ چیز مشخص نیست؛ مثل این است که در میان طوفان گیر افتاده باشیم. این فکر همیشه برای من جذاب بوده: چطور می‌شود در چنین شرایطی آرامش را حفظ کرد، اعتماد داشت و با قدرت ایستاد؟ همین دغدغه باعث شد به یکی از خاص‌ترین نامه‌های عهد جدید برسم: نامه پولس به کلیسای فیلیپیان.

این نامه را پولس زمانی نوشت که در زندان روم بود؛ اما نکته عجیب و الهام‌بخش این است که با وجود سختی‌های زندان، این نامه پر از شادی، قدردانی و امید است. چطور ممکن است کسی که به ناحق زندانی شده و در آستانه اعدام است، از شادی سخن بگوید؟ این چیزی است که در طول بررسی این نامه با هم کشف خواهیم کرد.

برای درک بهتر، به ماجرای آغاز کلیسای فیلیپی نگاهی می‌اندازیم. پولس در سفر بشارتی دوم خود، با هدایت رؤیایی به مقدونیه رفت. در فیلیپی، او زنی به نام لیدیه را ملاقات کرد که به ایمان آورد و همراه خانواده‌اش پایه‌گذار کلیسا شد. اتفاقات در فیلیپی به‌سادگی پیش نرفت؛ پولس به دلیل آزادی یک دختر فالگیر از روح شریر، به زندان افتاد. اما حتی در زندان، او و سیلاس با پرستش خدا، شاهد معجزه‌ای شدند که درهای زندان را گشود و باعث ایمان آوردن زندان‌بان شد.

کلیسای فیلیپی با پولس ارتباطی خاص داشت؛ نه تنها از نظر روحانی بلکه از نظر مالی و روحانی نیز حمایتش می‌کردند. این نامه مثل نامه‌ای صمیمانه از یک میسیونر به کلیسای حامی‌اش است. پولس در این نامه درباره شادی در جفا، اهمیت اعتماد به خدا و اولویت دادن به مسیح صحبت می‌کند.

با وجود کوتاهی این نامه (فقط ۱۰۴ آیه)، بارها و بارها نام مسیح ذکر می‌شود. این نشان می‌دهد که پولس در هر شرایطی، مسیح را در مرکز زندگی‌اش قرار داده بود. این نامه دعوتی است به ما که در هر موقعیتی، شادی را در ایمان خود پیدا کنیم و به اولویت‌های زندگی‌مان نگاه تازه‌ای بیندازیم.

امیدوارم در این سفر معنوی با هم همراه باشیم.

  • Episode: فیلیپیان ۳: ۹ ـ ۱۱
  • View all episodes: Philippians
      • 01
      • فیلیپیان ۳: ۹ ـ ۱۱  |  Philippians 3 : 9-11

      نص:

      تو به چی شناخته میشی؟

      دوست دارید مردم شما را با چه اسم و هویتی بشناسن؟

      یکی از دوستانم که مدت‌ها به‌خاطر ایمانش تو زندان اوین بود، داستانی واسم تعریف کرد که تا مدت‌ها ذهنم رو مشغول کرده بود.

      می‌گفت تو اون محیط که اغلب هم‌بندهاش به‌خاطر مسائل مالی یا جرائم مختلف اونجا بودن، بیشتر سعی کرد که وقتش را با زندانیان سیاسی بگذرونه، چون عمیق‌تر میشد باهاشون صحبت کرد و حتی تو بعضی از فعالیت‌های سیاسی‌شون تو زندان سهیم بود.

      ولی بعد از مدتی متوجه شد که سایر زندانیان دیگه اون رو به عنوان زندانی سیاسی می‌شناختن، نه کسی که به‌ خاطر ایمان مسیحی‌اش زندانی شده و این براش یه زنگ خطر بود چون کم‌کم داشت اسمی که بخاطرش در زندان بود، با اسمی که دیگران بهش می‌دادن، عوض میشد.

      واسه همین تصمیم گرفت از این فعالیت‌هاش دست بکشه و از هر چیزی که بخواد اسم زندانی مسیحی بودن را از روی اون برداره.

      منظورم این نیست که سیاست بده. اصلاً. ما به مسیحیان بیشتری نیاز داریم که تو سیاست، تو جامعه و هر جای دیگه بتونن تاثیر بزارن اما نباید فراموش کنیم که اگر تو هر اتحادی یا هر نقش و موفقیتی که پیدا می‌کنیم، اون قدر پیش بریم که افراد ما را اول، به موقیتیمون بشناسن و بعد متعلق به مسیح، باید برگردیم به نقطه شروع، چون برای ما، اتحاد ما با مسیح باید مهمترین چیز باشه.

      پولس این رو اینطوری میگه که با اینکه خودش همه چیز داشت، نسب نامه، اعتبار و مقام، دانش الهیاتی …. اما همه‌ چیز رو در برابر شناخت مسیح بی‌ارزش دونست، چون می‌خواست فقط در یک جا شناخته بشه: در مسیح.

      بیاید به آیات امروز نگاه کنیم: فیلیپیان ۳: ۹ الی ۱۱.

      و کاملاً با او متّحد شوم. من دیگر به نیکی خود كه از انجام مقرّرات شریعت بدست می‌آید، متّكی نیستم، بلکه به وسیله ایمان به مسیح دارای نیکی مطلق شده‌ام. این نیکی، بر ایمان استوار است و از خدا سرچشمه می‌گیرد. یگانه آرزوی من این است كه مسیح را کاملاً بشناسم و قدرت قیامت او را در وجود خود درک کنم و در رنجهای او شریک گشته و در مرگ او هم‌شكل او شوم، به این امید كه من نیز به رستاخیز از مردگان نائل گردم.

      پولس، چطور میتونی این چیزهای متناقض را کنار هم دوست داشته باشی و بخوای. هر عقل سلیمی، دنبال اینه که رفاه داشته باشه تا بتونه راحت زندگی کنه، چطور میشه که حتی مرگ و رنج را درخواست کرد که بشه توش زندگی کرد و حتی آرزوی این را داشت که این چیزها را تجربه کرد.

      ما دوست داریم که قدرت را تجربه کنیم اما رنج را نه، دوست داریم محبوبیت داشته باشیم اما طرد شدگی رو نه. دوست داریم تو شادی باشیم اما بخشی از مرگ نه.

      آیا این یه شعار نیستش که هیچ‌کس نمیخواد دنبالش نمیره همونطوری که پطرس و شاگردای دیگه قبل از دستگیری مسیح اینطوری ادعا کردن که تو را ترک نمی‌کنیم و انکارت نمیکنیم؟ و حتی شاگردایی که دنبال بزرگتری یا کوچکتری تو پادشاهی عیسی بودن یا نشستن سمت راست و چپ عیسی؟ هیچ کس دنبال این نبود که با مسیح رنج بکشه یا کشته بشه.

      آیا ادعای پولس برای مشارکت کردن با مسیح حتی تو قدرت قیامتش یا شراکت تو رنج‌ و مرگ اون، جنسی شبیه این ادعای شاگردا نیست؟ نه چون پولس، تو زندان نه تو آزادی، اینطوری صحبت میکنه که در همه چیز می‌خوام با عیسی شریک بشم.

      پولس که طعم چیزهای مختلفی مثل عدالت و پارسایی شریعتی را چشیده بود، با دیدن چیزی که تو مسیح هستش، همه چیز براش بی‌ارزش شد.

      فراموش نکنیم که نمیشه قدرت قیام را تجربه کرد قبل از اینکه از رنج و مرگ گذشت. حتی عیسی بعد از رنج و مرگش بود که قیام کرد و این رنجی بود که پولس هم تو خدمت و زندگیش چشید.

      پولس تو نامه دوم تیموتائوس میگه که: و همه کسانی که می‌خواهند در مسیح عیسی به دینداری زیست کنند، زحمت خواهند کشید. اما این زحمت، پایان نیست چون مشارکت با مسیح، به مرگ ختم نمیشه بلکه به قیامت و آزادی و اتحاد با او.

      ایمان به مسیح، صرفاً یک اعتقاد ذهنی نیست بلکه یک اتحاد واقعیه، اتحادی که از عمق دل ما شروع می‌شه و همه زندگی ما را در بر میگیره.

      این یعنی، وقتی خدا به من نگاه می‌کنه، منو تو مسیح می‌بینه، نه تو گناهانم بلکه تو پاکی مسیح، نه در ترس‌هام، بلکه تو قوت مسیح، نه تو مرگم، بلکه در قیام مسیح.

      این ایمان، پلیه که ما رو به مسیح پیوند می‌ده تا بتونیم باهاش یکی بشیم.

      هدف اینه که ایماندار چنان تو مسیح حل بشه که مسیح تمامیت هویت، عدالت، و امید او میشه.

      در آخر، شاید امروز وقتشه از خودمون بپرسیم که آیا واقعاً دوست داریم تو مسیح شناخته بشیم یا هنوز داریم برای هویت‌ها و عنوان‌های دیگه‌ای که دنیا بهمون می‌ده، می‌جنگیم؟

      شاید چیزهای دیگه‌ای امروز دارن ما را تعریف میکنن: شغلمون، موفقیتمون، شکست‌هامون، حتی خدمت‌مون

      اما هیچ‌کدومشون نجات نمی‌دن، هیچ‌ کدومشون نمی‌تونن ما رو تو حضور خدا «در مسیح» نشون بدن.

      خبر خوب اینه که هنوز راه بازه و می‌تونیم انتخاب کنیم که به جای چسبیدن به چیزهایی که ما را تعریف می‌کنن، به مسیح بچسبیم. میتونه آرزومون این باشه که تو او دیده شیم، در قدرتش شریک بشیم، و حتی تو رنجش باهاش هم‌قدم بشیم چون اون طرف رنج و مرگ، زندگیه، قیام و آزادی در حضور زنده با مسیح.

       

      برکت خدا با شما باشه.

      Social Media:

      Website: https://kalameye-hayat.com

      Telegram: https://t.me/KalameyeHayatofficial

      Instagram: https://www.instagram.com/kalameyehayat

      Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCyhbpNCwyvva-yH1gwFNw1w/videos

      #کلمه_حیات #پادکست_مسیحی #پادکست #مسیح #مسیحی #مسیح_موعود #عیسی_مسیح #فیلیپیان #فیلیپی #پولس #زندان_اوین #زندانی_مسیحی #زندانی_سیاسی #هویت #رفاه #رنج #جفا #قیامت #قیامت_از_مردگان #اتحاد_با_مسیح #پیوند_با_مسیح

Published: 25/04/2025