Easter

نص:

این برنامه رو میخوام اختصاص بدم به هفته پایانی عیسی مسیح روی زمین چرا که اگه به اناجیل نگاه کنید، میبینید که هر ۴ انجیل بخش زیادی رو به هفته آخر، علی‌الخصوص شب آخر و وقایع بعد از قیام عیسی، اختصاص میدن. مثلاً از ۲۱ فصلی که انجیل یوحنا داره، ۱۰ فصل در مورد هفته آخر و درد و رنج اون و آمدن روح‌القدس صحبت شده که تقریبا میشه گفت تقریبا نصف این انجیل رو شامل میشه.

بزارید قبل از ادامه، یه نگاهی به این اتفاقات هفته آخر عیسی بندازیم.

روز اول، یکشنبه عیسی رو در حال ورود به اورشلیمه که سوار بر الاغی وارد آن میشه و مردم ورود اون را به اورشلیم جشن میگیرن و فریاد میزنن هوشیانا و با رفتن به معبد و بازگشتش تمام میشه.

روز دوم، دوشنبه، درخت انجیر رو نفرین میکنه و بعد وارد معبد میشه و معبد رو برای بار دوم تطهیر میکنه و تو بخش امت‌ها می‌ایسته و اجازه نمیده که صراف‌ها و کسایی که حیوانات رو میفروختن، وارد بشن و وبخوان معبد را به یه بازار تبدیل کنن.

روز سوم، سه‌شنبه، شاگردا میبینن که درخت انجیر خشک شده و عیسی باز به معبد میره که رهبرای مذهبی با اون بحث میکنن که با اجازه کی اینکارها را انجام میده و در نهایت تصمیم میگیرن که عیسی را بکشن.

چهارشنبه: واقعاً نمیشه گفت که چه اتفاقی اون روز افتاده ولی اگه به انجیل نگاه کنیم میبینیم که مثل‌ها و تعلیم‌های زیادی رو میبینیم که عیسی ذکر میکنه. ممکنه این اتفاقات روز چهارشنبه افتاده باشه.

روز پنجم، پنج‌شنبه اتفاقات زیادی میفته. ۲ تا از شاگردا رو برای آماده کردن شام فصح میفرسته و پاهای شاگردان رو میشوره و شام آخر را براشون مقرر میکنه و بهشون امر میکنه که اونو نگه دارن. یهودا خیانت میکنه و اونو به ۳۰ سکه میفروشه و بعد از دعا تو باغ جتسیمانی، عیسی را تسلیم میکنه.

روز ششم، جمعه، عیسی بین رهبران یهود و مقامات رومی، محاکمه میشه، شلاق میخوره، توسط مردم طرد میشه و در نهایت، مصلوب میشه و قبل از اینکه شنبه و شبات شروع شه، در قبر گذاشته میشه.

روز هفتم که شنبه است،‌عیسی در قبره همچنان و یک‌شنبه، روزیه که قیام میکنه و به شاگردا خودش جلالش را نشان میده.

ولی چرا نویسنده‌های انجیل اینقدر در مورد هفته آخر زندگی عیسی صحبت کردن و چرا ما هم، باید بیشتر روی این موضوع فکر کنیم؟

شاید یکی از مهمترین دلائل، اهمیت صلیب و مرگ عیسیائه که به زندگی هر کسی میتونه تاثیر میزاره. فایده‌ای نداره که سال‌ها زندگی کنیم و زمانی که با مرگ روبرو میشیم، ندانیم که مقصد بعدی‌مون کجا هستش. وقتی میبینیم که عیسی چه قیمتی رو پرداخت برای نجات ما، اونوقته که از وضع بد روحانی‌مون با خبر میشیم.

پولس تو نامه به ۱ قرنتیان ۲: ۲ میگه زیرا عزم جزم کرده بودم در میان شما چیزی ندانم جز عیسی مسیح، آن هم عیسای مصلوب.

عیسیائی که به صلیب کشیده نشده و فدیه‌ای پرداخت نکرده، عیسیائی نیست که تاثیری روی زندگی ابدی کسی بتونه بزاره.

مثلاً توی دین و مذهب گذشته‌ خیلی از ما، صلیب از عیسی دور شده و به کس دیگه‌ای تعلق گرفته. اگه مسیح مصلوب نمیشد، کفاره گناهان و پاک شدن ما چطور ممکن میشد یا چطور میشد که خشم و عدالت خدا را نسبت به گناه دید و محبتش رو نسبت به انسان‌ها؟ 

اگه صلیب و مرگ عیسی رو بخوایم کم اهمیت‌تر از بخش‌های دیگه تو زندگیمون ببینیم، نمیتونیم لایق حیاتی باشیم که تو زندگی بعدی‌مون بهمون داده میشه چرا که عیسی ما رو دعوت کرده که اونو پیروی کنیم و قدم‌هامون رو جای قدم‌های اون بزاریم. عیسی از ما خواست که صلیب خودمون را بردارم هر جایی که اون اراده کرده، راه بیفتیم و برداشتن صلیب، به معنای آماده بودن برای اینه که حاضر باشیم جانمون را برای عیسی بدیم همونطوری که اون برای عمل کرد.

بخاطر همینه که صحبت از صلیب و مرگ عیسی، تو زندگی یا بشارت‌مون، نباید حذف بشه یا حتی کم‌رنگ. هر چند دنیا بخواد صلیب رو از عیسی حذف کنه یا بخاطر ناپسند بودن یا خشن بودن، بخواد ملایمش کنه، در صورتی انجیل خبر خوش هست که عیسی در آن برای گناهکاران مصلوب بشه تا بهای زندگی آنها پرداخت بشه.

انجیل یا خبر خوش بدون صلیب، انجیل مسیح نیست و بجز خبر خوش مسیح، خبر خوش دیگه‌ و امید دیگه‌ای وجود نداره.

مزمور ۸۵: ۱۰ میگه: رحمت و راستی با هم ملاقات کرده‌اند. عدالت و سلامتی یکدیگر را بوسیده‌اند. این بر روی صلیبه که اتفاق میفته که عدالت و قدوسیت خدا، با محبت خدا به خوبی دیده میشه تا نجات را برای ما به همراهش بیاره.

هفته آخر، مصائب و دردهای عیسی هست که در نهایت با جلال و نجات بخشی عیسی به پایان میرسه، او قیام میکنه و به جلالی که از ابتدا داشت، برمیگرده و این راهیه که واسه هر ایمانداری مقرر شده که از سختی‌ها و مصائب زیادی بگذره تا در نهایت به جلال خداوندش وارد بشه. رومیان ۸: ۱۷ میگه اگر شریک در مصیبت‌های او باشیم، در جلال او نیز شریک خواهیم بود و فقط نیاز هستش که مدتی صبور باشیم تا او باز گردد.

متشکرم که تا پایان این قسمت همراهم بودید. برکت خداوند با شما باشه و پیشاپیش قیام خداوند به شما مبارک باشه.