Gospel of Mark

نص:

آیاتی که چند لحظه پیش خوندم، ادامه چالش‌هاییه که تو هفته آخر زندگی عیسی بوده که از فصل قبل شروع شده بود. تا اینجا بیشتر مخالفت و دشمنی‌ها، از طرف صدوقیان و فریسی‌ها بوده و الان هیرودی‌ها که یه فرقه سیاسی بودن هم به ضد عیسی بلند میشن.

در کل، اطلاعات کمی درباره هرودی‌ها هست ولی چیزی که ازشون میدانیم اینه که افرادی بودن که به هیرودیس و خانواده اون وفادار بودن.

تو نوشته‌های پدرهای کلیسا میخونیم که هیرودی‌ها اعتقاد داشتن که هیرودیس کبیر، مسیح موعود بود چون کتاب پیدایش ۴۹: ۱۰ میگه که سلطنت از یهودا دور نمیشه تا شیلو یا همون مسیح بیاد و اونا چون دیدن که سلطنت اسرائیل و یهودا به نظر از بین رفته، به نتیجه رسیده بودن که هیرودیس کبیر، همون مسیح موعوده و بخاطر همین، معبد را با شکوه زیادی بازسازی کرد و کشتن کودکان زیر ۲ سال توسط هیرودیس هم بخاطر این بود که ‌کسی بعد از هیرود، خودش را مسیح معرفی نکنه.

ولی در مورد مالیات، هیرودی‌ها بر خلاف سایر یهودیان، موافق مالیات به روم بودن و این باعث شده بود که فریسیان که اختلاف جدی با هیرودی‌ها از لحاظ الهیاتی داشتن، با هم متحد شن تا بهانه‌ای برای از بین بردن عیسی پیدا کنن.

موضوع مالیات، چیزی نبود که فقط مختص اسرائیل و یهودی‌ها بوده باشه بلکه تو همه سرزمین‌هایی که زیر سلطه روم بودند، اجباری بود حتی بر رومی‌ها و ۳ نوع مالیات وجود داشت.

اول افرادی که دارای زمینی بودن، باید مالیات میدادن. اگه زمین کشاورزی بود، یک دهم محصول و اگر باغ بود، یک پنجم محصولات باغبه عنوان مالیات دریافت میشد.

دومین مالیات، مالیات بر درآمد بود که پنج درصد بود.

سومین، سالی ۱ دینار که حدوداً حقوق ۱ روز کار بود رو شامل میشد و یهودیان از دادن مالیات به روم، متنفّر بودن چرا که اقتدار روم بر اسرائیل رو به رسمیت نمیشناختن.

یهودیان، به عنوان یک ملت، زیر اقتدار نظامی یک فرماندار رومی بودند. این یه اسارت مطلق نبود ولی استقلال کامل نداشتن. اجازه داشتن قوانین و آداب و رسوم خودشون رو حفظ کنن یا توسط کاهن اعظم و سنهدرین، قدرت قضایی داشته باشن، ولی آزادی عمل کامل نداشتن. حتی داشتن سکه‌ای که عکس پادشاه غیریهودی روش ضرب شده باشه و مجبور باشن از اون استفاده کنن، نشانه واضحی از زیر سلطه بودنشون بوده. مثلاً اگه یوحنا ۸: ۳۳ بخونیم که میگه: ما فرزندان ابراهیم هستیم و هرگز بردهٔ کسی نبوده‌ایم. مقصود تو از اینکه میگویی شما آزاد خواهید شد چیست؟میبینیم که چقدر آزادی‌شون براشون مهم بوده که نمیخواستن خودشون رو زیر سلطه کسی یا حکومتی ببینن تا حدی که حتی دادن مالیات به یه قدرت خارجی رو، خیانت به یهوه می دانستند.

عیسی میدونست نیتشون چیه. اگر میگفت به روم مالیات بدید، مورد نفرت یهودیان قرار میگرفت، اگه میگفت ندید، ممکن بود به اتهام توطئه علیه روم دادگاهی و محکوم بشه.

جواب عیسی، باعث حیرت همه میشه. هرچند جوابی نبود که افراد خودشون رو آماده کرده بودن تا بشنون ولی چیزی بود که خواست خدا بود.

حتی تو شرایط فعلی ایران، پرسیدن این سوال از کسی جلوی ماموران حکومتی میتونه خطرناک باشه چون خیلی راحت اتهامی مختلفی مثل تبلیغ علیه نظام و تبانی زده میشه و ممکنه فرد مدت‌ها زندانی بشه. موضوع مالیات حتی تو کشورهای آزاد و دموکرات هم موضوع جالبی برای همه شهروندان نیست و افراد زیادی هستن که با نارضایتی این پول رو میپردازن یا عده‌ای که تلاش میکنن راه‌هایی برای دور زدنش پیدا کنن ولی کتاب مقدس جاهای مختلفی گفته که خداوند حکومت‌ها را مقرر کرده، مرزها و عمر سلطنت اونها را مشخص کرده و وظیفه ما اینه که خیرخواه حکومت باشیم و مطیع قوانین که وضع شده، باشیم.

نمیخوام بگم اطاعت کردن یا تحمل کردن هر حکومت یا قانونی آسونه، چون همیشه اینطور نبوده و نیست.

برای یهودیان که زیر دست روم، مصلوب یا اعدام میشدن یا دائما زیر توهین و تحقیر بودن، سخت بود و واسه ما هم ممکنه تو حکومتی که زندگی میکنیم، سخت باشه.

ممکنه حکومت‌ها با مالیات یا عوارض که دریافت میکنن، دنبال منافع خودشون باشن نه مردم ولی قانون مالیات، چیزی نیست که مانع پرستش خدا برای ما باشه. حتی تو دوران رسولان که مسیحیت تو جفا شدید بود، پولس و پطرس مینویسن که مسیحیان باید برای حکومت هرچند شریر، دعا کنن و مطیع قوانین باشن تا جایی که به ضد خدا و ایمانشون نباشه.

چیزی که ما همیشه درگیرش هستیم اینه که به عنوان مسیحیان، ما تا چه حد حاضریم سهم خدا رو بهش بدیم و چقدر سهمیه که برای خودمون یا زندگیمون تو جامعه کنار میزاریم؟ میتونه این سهم، پول و دارایی‌مون باشه چه وقت یا نقش و سهم‌مون به عنوان یک شهروند در جامعه.

برای خودم و شما دعا میکنم که بتونیم این تعادل رو پیدا کنیم که چه تو رابطه‌امون با خداوند و چه در رابطه با جامعه، مفیدتر باشیم.