Gospel of Mark

نص:

به فصل ۱۲ رسیدیم با چالش‌‌های مختلفی که از فصل قبل شروع شد و تو این فصل، بعد از مثل باغبان‌های ظالم، دشمنی مذهبی‌ها و افراد سیاسی به اوج خودش میرسه که سعی میکنن با روش‌های مختلف مردم یا دولت روم رو به ضد عیسی بلند کنن که تو ادامه بهشون میرسیم.

این آیاتی که چند لحظه پیش خوندیم، اتفاقی بود که در نه تنها تو اسرائیل بلکه تو مناطق دیگه هم میفتاد چون قوانین مالکیت نامشخص بود و افرادی بودن که در غیاب مالک، ادعای مالکیت زمین و املاک را میکردن و کافی بود که تعدادی شاهد دروغین پیدا کنند. حتی جاهایی فرض بر این بود که اگه کسی ۳ سال از زمینی استفاده میکرد، میتونست ادعای مالکیت کنه و ملک رو تصاحب کنه.

عیسی از این مثل آشنا در مورد رهبران اسرائیل استفاده میکنه واسه کاری که با انبیا و در نهایت خودش میکنن.

خداوند اسرائیل رو مثل تاکی از مصر به زمین کنعان آورد. بت‌ها و شرارت و گناهان کنعانی‌ها، مثل سنگ‌هایی و خار‌هایی بودن که باید از تاکستان خدا، اسرائیل، دور میشدن. از شرق با رود اردن و دریا مرده، از شمال با کوه‌های لبنان و سوریه، از غرب با دریای مدیترانه و از جنوب با صحرا و ادومیه، دور اسرائیل رو حصار کشید تا ازشون حفاظت کنه. از ازدواج با قوم‌های دیگر یا رفتار شبیه اونا منعشون کرد تا گناهای آنها واردشون نشه. اورشلیم و یهودیه رو برای خانه خودش انتخاب کرد مثل یک برج، تا مردم برای پرستش به اونجا بیان و هر چیزی رو واسه رشدشون نیاز بود، مهیا کرد.

بعد آن را به دست باغداران یا رهبران مذهبی داد تا به تاکستان و قوم خدا رسیدگی کنن تا ثمر بیاورن، ولی زمانی که باید از میوه‌اش به صاحب باغ یا خداوند میدادن، باغبانها و رهبرای قوم، سرکشی کردن و فرستنده‌های صاحب باغ رو رد کردن، زدن و کشتن و در نهایت با کشتن پسر خدا، شرارتشون رو به کمال میرسونن.

تو لوقا ۲۰ میخونیم وقتی عیسی میگه صاحب باغ میاد و باغبانان را هلاک خواهد کرد و باغ را به دیگران میسپارد، مذهبیان میگن، حاشا، خدا نکند. آنها میدونستن منظور عیسی چیه و خودشان اون باغبان‌ها هستن. برخلاف بقیه مثل‌های عیسی، این مثل رو خیلی خوب فهمیدن که منظور عیسی چی بود.

این داوری به آنها بود که در برابر خدا و اراده اون، چقدر سرسختی کردن و لایق این نبودن تا در خدمت خدا و قوم اون باشن و تاکستان از آنها گرفته خواهد شد.

جواب سوال عیسی در مورد سنگ رد شده، مشخصه. لغتی که تو یونانی به کار رفته به معنی اینه که سازندگان، ابتدا این سنگ رو بررسی کردن و بعد به عمد کنار گذاشتند.

داستان جالب درباره این آیه، موقع ساخت معبد سلیمان هست. این سنگها از معدنی تو شمال اورشلیم برای ساختن معبد آورده شده بودن و که علامت گذاری میشدن و بعد برای نصب به مکان معبد میاوردن و طوری آماده شده بودن که فقط نیاز بود کنار هم گذاشته بشن همونطوری که ۱ پادشاهان ۶: ۷ میگه و هر سنگ، جاش مشخص بود. سنگی از معدن فرستاده شده بود که بنظر میومد با پیشرفت طبیعی معبد، مطابقت نداره پس اونو بیرون انداختن چون اونو ضروری نمیدیدن. سالها در حال ساخت معبد بودند، به اتمام ساختمان رسیدند، اما سنگ بنای اصلی نبود.

آنها برای سنگ بنای اصلی به معدن میرن و میگن می خواهیم ساختمان را تکمیل کنیم و سنگ بنای اصلی رو نداریم هنوز و سنگ تراش میگه که قبلاً اونو فرستاده ولی بناها میگن که ما اونو نداریم. بعد از جستجو، بناها اونو پیدا میکنن که دور انداخته بودن همون سنگی که سنگ اصلی ساختمان بود.

عهد عتیق بارها خداوند به سنگ یا قسمت‌های مختلف خانه تشبیه شده، جایی مثل اینجا به سنگ زاویه که دو دیوار اصلی را به هم جفت و محکم میکرده، گفته شده و جایی فنداسیون و پی ساختمان و جایی هم به نوک یا راس ساختمان که اجزا ساختمان، با اون سنگ حفظ و نگه داشته میشه.

این سنگ نگه‌دارنده تمام خانه هست و بدون اون، ساختمان نمیتونه سرجاش باقی بمونه.

اسرائیل با نجات دهنده خودش اینطور رفتار کرد با اینکه اونو شناخت ولی به عمد ردش کرد.

تو زندگی ما و ایمان مسیحی، عیسی رکن و سنگ بنا اصلیه. از دست دادن اون، از دست دادن همه چیزه. تا زمانی که عیسی تو خدمت یا زندگیمون سر جاش نباشه، نمیشه درست ادامه داد.

ممکنه زندگی شما هم مثل زندگی من، بالا پایین‌های زیادی داشته و بارها بوده که حس کردم خیلی چیزها به هم ریخته یا خوب پیش نمیره ولی زمانی که به شرایط روحانی ام نگاه کردم، دیدم چیزهای دیگه را جای عیسی تو مرکز قرار دادم و بارها هم دیدم با وجود اینکه اوضاع خوب پیش نمیرفت، همه چیز ناگهان درست شد وقتی که سهم و جای خداوند رو بهش دادم.

امیدوارم برنامه امروز براتون مفید بوده باشه. خداوند شما را برکت بده و هر روز کارهای اون تو زندگی و خدمتتان بیشتر از قبل دیده بشه.