Gospel of Mark

نص:

امیدوارم این مدت کمی صبور باشید چون قصد دارم کمی آهسته در مورد اتفاقاتی که این یکی دو روز میفته، صحبت کنم چون متاسفانه منابع خیلی کمی درباره شام فصح بین یهودیان به زبان فارسی وجود داره، همچنین شام آخر جزئیات زیادی داره علی‌الخصوص وقتی به فرهنگ و رسم‌ یهودیان نگاه میکنیم، می‌تونیم بیشتر درک کنیم که حتی رسم فصح، خوردن شام و آئین شام فصح، با چه جزئیاتی از مسیح داره صحبت میکنه. سعی کردم برای این پادکست‌های پایانی، از کسایی که اطلاعات خوبی داشتن یا منابع خوبی که به زبان آلمانی، عبری یا انگلیسی بود، استفاده کنم.

امیدوارم که شما هم مثل من از این برنامه‌ها برکت بگیرید. برای این چند برنامه سعی کردم از نوشته‌های دکتر آرنولد فروختنبار که یک مسیحی یهودی‌نژاده که اناجیل رو با نگاه یهودی تفسیر کرده و همینطور دکتر روژه‌ لیبی که معروف‌ترین الهیدان سوئیسیه، استفاده کنم.

باز هم بخاطر پیچیدگی این چند قسمت عذر میخوام ولی اگه این چند قسمت را دنبال کنید، متوجه می‌شید که چقدر فصح و شام آخر، برای ایمانداران مهم بوده و هست و چه اهمیت بزرگی برای ما مسیحیان دارد و چطور همه چیز نشانه‌ای از قربانی مسیح بوده.

ممکنه شما هم مثل من فکر کرده باشید که جشن فصح و فطیر، یکی بودن ولی این ۲ جشن متفاوته که بلافاصله بعد هم میان.

عید فصح بیشتر از هر جشن دیگه‌ای تو کتاب مقدس در موردش نوشته شده و بیشتر از ۵۰ بار تو عهد عتیق و ۲۷ بار تو عهد جدید در موردش میخونیم و این برای یهودیان و تقویم یهودیان مهمترین جشن بوده و هست.

این عید، ۴ تا اسم داره که شناخته‌ شده ترینشون، فصحه به معنی عبور، که بخاطر آزاد شدن از مصر و عبور فرشته ، یعنی مرگ از خانواده‌های یهودی عبور میکنه و دومین اسم، (سمان خروت‌ نو Zman Cherutenu) یعنی زمان آزادی مائه که این اسم به اولین فصح مربوط میشه که از اسارت مصر آزاد شدند. زمانی که فصح تمام میشه، ساعت ۶ بعد از ظهر ۱۴ نیسان است و بلافاصله جشن فطیر شروع میشود و هر سال باید این جشن و آئین تو اورشلیم برگزار میشد.

افراد در روز ۱۳ نیسان خانه‌هاشون رو تمیز میکردن و باید خمیرمایه از خانه‌ و محل کارشون دور میکردن و آنها را می‌سوزوندن. بعدا درباره خمیرمایه بیشتر توضیح میدم.

یوسیفوس تاریخ‌نویس یهودی، نوشته که در قرن اول میلادی، زمانی که هنوز معبد پابرجا بود، واسه فصح، هر سال حدود ۲.۵ میلیون یهودی وارد اورشلیم میشدن که باید یک بره نر یک ساله برای شام فصح تو معبد قربانی میکردن و اگه بخوایم هر خانواده را ۱۰ نفر در نظر بگیریم، برای بره فصح، حدود ۲۵۰.۰۰۰ گوسفند تو یک روز قربانی میشد.

هر خانواده بره فصح را به معبد می‌آوردند و خونش رو تو کاسه‌ای میریختند و بعد در معبد آن را میپاشیدند و مزامیر ۱۱۳ تا ۱۱۸را میخواندند، بعد آن را تو خانه برای شام فصح آماده میکردند و شاگردان عیسی هم این کارها را کردند.

بره، تو معبد قربانی میشد و بخشی از آن در معبد سوخته میشد و مابقی را با خودشان به خانه می‌آوردند و تا بریان و کبابی کنن و با آن نان بدون خمیرمایه، شراب و سبزیجات تلخ میخوردند و چیزی شبیه سالاد مخصوصی از چند میوه و سبزیجات و عسل بود، درست میکردند و در شب فصح آن را میخوردند. بعدا باز هم بیشتر به جزئیات این شام نگاه میکنیم.

و با این حجم از جمعیتی که به اورشلیم میومدن، غیر ممکن بود که بتونن افراد را داخل شهر، اسکان بدن و اونا بتونن شام فصح را آنجا بخورن. پس بخاطر همین چادرهای زیادی اطراف شهر قرار میدادند که افراد بتوانن این سِدِر یا فصح را بخورن و بعضی‌ها هم میهمان افرادی که اورشلیم زندگی میکردن، میشدن.

تو انجیل میخونیم که عیسی به شاگردا میگه که وقتی وارد شهر میشید، مردی رو میبینید که داره با ظرف آب میاد. آن زمان، آب آوردن برای شست و شو و نوشیدن، کار خانم‌ها بود و این عادی نبود که یک مرد بخواد اینکار رو انجام بده و بخاطر همین، زمانی که عیسی به شاگردا میگه که برید دنبال مردی که کوزه آبی حمل میکنه، این براشون، یک نشانه بود از جایی که قراره شام فصح را بخورن. لوقا میگه این ۲ شاگرد پطرس و یوحنا بودن.

مسیح قبلاً هم فصح را با شاگرداش خورده بود ولی اینبار خیلی خاص بود چرا تمام فصح در مورد خود عیسی خلاصه میشه.