Gospel of Mark

نص:

بنظر میاد همان موقع که عیسی داشته با شاگردا صحبت میکرده، سر و کله افراد برای دستگیریش پیدا میشه که احتمالاً از ۳ گروه مختلف بودن، نگهبانان معبد و سربازان رومی و رهبران مذهبی.

اینو از اینجا میدانیم که لوقا از رهبران مذهبی اسم میبره که همراه نگهبانان اومدن و نگهبان‌های معبد، شمشیر نداشتن بلکه چیزی شبیه به باتوم داشتن و سربازان رومی‌ بودن که با خودشان شمشیر حمل میکردن که یوحنا از اونا اسم میبره.

از مدت‌ها قبل، عده‌ای از سنهدرین سعی میکردن که بهانه‌ای واسه دستگیری عیسی پیدا کنند و الان که جمعیت میلیونی وارد شهر شده، بهترین موقعیت بود که کاری کنن که عیسی توسط رومی‌ها دستگیر و محاکمه بشه چرا که این شلوغی، برای روم خطرناک و امنیتی بود چرا که کوچکترین جرقه تو اورشلیم، ممکن بود شورشی شروع شه که سرکوب کردنش کار به راحتی ممکن نبود. پس مجاب کردن رومی‌ها برای دستگیری عیسی به اتهام سیاسی خیلی راحت‌تر بود تا خودشان بخوان اقدام کنن.

از طرفی آزادی و قدرت سنهدرین تو حکومت‌های مختلف، کم یا زیاد میشد ولی تو زمان عیسی، قدرت محدودی داشت ‌که اجازه نداشتند خودشان حکم مرگ کسی را صادر و اجرا کنند و از طرفی هم میترسیدن با خشم مردم روبرو شن چون همون یک‌شنبه که گذشته بود، عیسی به همراه عده زیادی از استقبال‌کننده‌هاش وارد اورشلیم میشه و بخاطر همین، دست به دامن رومی‌ها میشن و این باعث میشد که کشتن عیسی توسط رومی‌ها، سنهدرین رو دور از این ننگ نگه داره.

اما در مورد کشته شدن استیفان، شرایط فرق کرده بود، یهودیان افراطی، به اون حمله کردن و سنگسار شد.

ولی برگردیم به دستگیری عیسی، ۲ نکته تو این آیات برای من بیشتر جالب بود.

اولیش اینه که عیسی به حدی شبیه شاگردا بوده که واسه شناختنش نیاز بود کسی اون را نشان بده.

وقتی به چیزی که دنیا داره بهمون نشان میده نگاه میکنیم که با لباس و ماشین و … میتونیم سطح و لولمون رو به بقیه مردم یا زیر دستامون نشان بدیم و مقایسه‌اش میکنیم با عیسی، خدایی رو میبینیم که به حدی خودش را کوچک و فروتن کرده که نمیشه فرقش رو با مردم عادی یا شاگرداش تشخیص داد.

این دقیقاً بر خلاف چیزیه که دنیا میخواد یادمون بده که نشان بده کی هستی، چقدر مهمی، چقدر با استعدادی یا موقعیتت چیه، در صورتی که این چیزها هیچ‌وقت واسه عیسی اولویت نبود و به شاگردا هم یاد داد که میخوای بزرگ بشی، باید خادم همه بشی.

تو تجارت و بیزینس، شیک بودن فرق داره ولی کسی که به مسیح ایمان داره، تو همون موفقیت‌ها و جایگاه، با رفتارش نشان میده که الگو و نمونه‌اش کی و چی هست.

امیدوارم از حرفام اینطور برداشت نشه که مخالف ثروت و زندگی مرفه هستم، اصلاً، بلکه میخوام بگم تو هر سطحی که هستیم، مهم اینه که فکرمون به آسمانه یا به دنیا؟

دومین چیز، حمله پطرس و زخمی کردن اون مرده که عیسی شفا میده‌اش.

تمام عهد جدید را نگاه کنید، جایی برای نشان دادن خشونت نمی‌بینیم و هیچ جا نمی‌تونیم پیدا کنیم که ما را تشویق کنه، که اجازه داشته باشیم عصبانی باشیم و بخوایم خشونت از خودمون نشان بدیم بلکه برعکس، ما را تشویق میکنه تا از حقمون بگذریم و حتی کسی که دشمنی میکنه بهمون را دوست داشته باشیم.

باز هم دنیا داره تلاش میکنه که بخشش و گذشتن از حق رو یک ضعف نشان بده، در صورتی که برای بخشش، شخص باید قویتر باشه وگرنه هر کسی میتونه دنبال انتقام باشه یا اینکه خشمش را یه جوری نشان بده.

انجیل نمیگه که اجازه بدیم از ما سوءاستفاده بشه یا جلوی کارهای غیر انسانی صرفاً سکوت کنیم تا هر کس یا هر حکومتی هر طوری که خواست عمل کنه، بلکه اینه که با حکمت رفتار کنیم و سعی کنیم تا جایی که ممکنه، ‌طبق قانون عمل کنیم مگر وقتی که بخواهند در برابر ایمان ما بایسته.

هر چند پطرس برای دفاع از عیسی دست به شمشیر میشه و بنظر حاضره برای عیسی جان خودش را هم بده، ولی این چیزی نبود که عیسی ازش خواسته بود.

خشم ما، چه از روی غیرت باشه و چه برای دفاع از کسی که بهش ظلم شده، نمیتونه اراده خدا رو نشان بده یا به اجرا در بیاره و با خشم خدا که از روی عدالته، فرق داره.

شاید اگه عیسی اون مرد رو شفا نمیداد، ممکن بود فکر کنیم این خواست عیساست که بعضی وقتا خشونت نشان بدیم یا کسی رو گوشمالی بدیم، ولی با شفا دادن اون مرد و حرفش به پطرس، عمل خشونت آمیز رو محکوم میکنه.

این ۲ موضوعی که ازش میخواستم صحبت کنم و میدانم که حرف زدن ازش، هزار بار راحت‌تر از انجام دادنشه ولی با داشتن یک زندگی که تو رابطه با عیسی هست، این خصوصیت‌ها یواش یواش خودش رو تو زندگیمون نشان میدن که دیرتر عصبانی میشیم یا بیشتر صبور و فروتن میشیم.

در آخر برای خودم و شما این نوع محبت، فروتنی و ثمره‌های روح القدس را میطلبم.

روزتون خوش باشه در پناه عیسی.