Gospel of Mark

نص:

بزارید امروز در مورد هدیه دادن یا کمک مالی صحبت کنم، چیزی که معمولاً افراد یا حتی خودم سعی میکنیم زیاد در موردش حرف نزنیم بر خلاف اینکه کتاب مقدس در موردش خیلی صحبت کرده علی‌الخصوص وقتی به شرایط اقتصادی که مردم دارن باهاش سر و کله میزنن، نگاه میکنیم، میبینیم که از همه طرف مردم، زیر فشارهای مختلفی کاری یا مالی هستن.

ولی آیا به این هم فکر میکنیم که چطور میتونیم با پول‌مون خدا را خدمت کنیم؟

اگه همه هزینه‌های خانواده‌ به عده شماست ممکنه شما هم به خودتون گفته باشید آیا صلاحه پولی رو کلیسا یا سازمان‌های مسیحی بدم که نمیدانیم کجا میره یا آیا افرادی که این پول رو دریافت میکنن، قابل اعتمادن؟ یا شاید هم حس کرده باشید خودتون به این پول بیشتر نیاز دارید یا اگه بخواید پولی که کمک کنید، کم باشه، حس کنید که اینقدر این پول کمه که نمیتونه به کار کسی بیاد.

ولی چرا این پول را به خداوند بدیم؟ یا چرا اینقدر کتاب مقدس در مورد پول، هدیه دادن و صدقه و ده‌یک و … صحبت میکنه؟ البته امروز نمیخوام در مورد همه این چیزا حرف بزنم.

ولی فکر کنم اولین چیزی با هدیه‌ نشان میدیم، اعتمادیه که به خداوند داریم که از چیزی که بهمون بخشیده، مبلغی رو به خودش برمیگردانیم. ما چیزی که خدا خواسته رو باید با خوشحالی و از خود گذشتگی بهش بر گردانیم و از پولی که داده، واسه کمک به بقیه استفاده کنیم ولی با تشخیص و هدایت روح خدا.

شاید ندونیم این پول دقیقا کجا خرج میشه یا ندانیم که خادم یا خادمینی که این پول رو دریافت میکنن، آیا واقعاً صادق هستن که اون رو به دست کسی که نیاز داره برسونن یا ازش برای پادشاهی خدا بخوان استفاده کنن، و این وظیفه ما نیست که بخوایم اونها را قضاوت کنیم؟

کسی که این پول را دریافت میکنه، مسئول هست و اگه اشتباهی یا گناهی ازش سر بزنه، این خودشه که در برابر خدا مسئوله و مسئولیت ما هم اینه که چیزی که خداوند خواسته رو با آرامش و شادی بدیم.

خداوند نسبت به ما همیشه بخشنده است و با ما معامله نمیکنه و چیزی رو به ما نمیفروشه بلکه می‌بخشه و هدیه‌ای که میدیم، مثل شکرگذاری هستش که به خداوند تقدیم میشه.

یکی از دوستانم، از زمانی که ایمان آورده بود، همراه همسرش، اول هر سال برای این دعا میکرد که هدیه مالی‌اش رو به چه گروه‌ها یا سازمان‌هایی بده و تا آخر سال این کار رو انجام میداد و پولی که هر ماه کنار میزاشت، تقسیم میکرد برای گروه‌های مختلف با اینکه این پول زیادی برای اون گروه‌ها نبود و گاهی آپدیت‌هایی از فعالیت اون گروه‌ها بهش میرسید و سال بعد باز هم دعا میکرد که هدیه‌اش را به چه جایی بده. موضوع کم بودن یا زیاد بودنش هدیه نیست، موضوع اعتماد ما به خداست.

بیاید برگردیم به داستان این بیوه زن:

اگه به شرایط این زن نگاه کنم، میبینیم برای حمایت از همچین کسایی، شریعت دستورات زیادی داده که یا فرزندانشون کمکشون کنن یا با ده‌یک از اونها حمایت بشه یا مردم ازشون حمایت کنن و این زن، احتمالاً از همان پولی که بهش کمک شده بود، معبد و خدمت معبد رو کمک میکنه.

معبدی که تو قسمت‌هایی از انجیل میخونیم که با سنگ‌های گران ‌قیمتی ساخته شده بود و خادمینی که همه صادق نبودن. اون بیوه میتونست به این فکر کنه که این معبده که باید ازش حمایت کنه تا اینقدر محتاج نباشه، میتونست اینو هم بگه که اگه خادمین از این معبد اینقدر از معبد درآمد نداشتن یا پولی که از کرایه غرفه‌های معبد بدست میاوردن رو خرج فقرا و محروم‌ها میکردن وضعیتشون بهتر میشد، ولی این زن به این چیزا اهمیت نمیده و وظیفه محبت خودش را نسبت به خدا میبینه و همون چیزی رو که داره، به خداوند هدیه میده.

این بیوه زن فقیر، اعتماد و ایمان‌اش بزرگی داشت.

موقع نوشتن این پادکست از خودم پرسیدم امین، تو چی؟ همچین ایمان و اعتمادی داری؟ اگه عیسی هنوز جسماً روی زمین بود، ایمان و بخشندگی تو رو مثل این زن تشویق میکرد؟

بزرگی یه هدیه به ارزش مادی‌اش نیست و غم و ناراحتی یا شرایط نباید مانع دادن هدیه خداوند بشه و این وفاداری ما میتونه بقره ایمانداران رو تشویق کنه که خداوند را با پول و اموالشون هم خدمت کنن.

کتاب مقدس ما رو تشویق میکنه که بجای گیرنده بودن، بیشتر دهنده باشیم با خوشی چرا که برکت خداوند شخص را ثروتمند می‌سازد، و زحمت زیاد بر آن نمی‌افزايد. امثال ۱۰: ۲۲